Kaç kez gittim senden...
Yenilgiler yalniz yasanırdı ve sen her zamankinden daha cok yoktun...
Sensizliğin hiçbir türüne alışamadığımı bilirdin, ama yoktun...
Her zamankinden daha cok yoktun ve benim sana vurulduğumda kesilmemiş cezalara karşı nasıl savunmasız olduğumu bilirdin...
Kaç kez gittim senden...
Yine sana döndüm, her defasında sana döndüm, zemherilerde yere düşürülmüş bir cicek kadar çaresizdim; üşüyordum ellerin olmayınca tenimde...
Yenilgiler yalnız yasanırdı ve sen her zamankinden daha cok yoktun.
Kaç kez gittim senden...
Kendimden gittim. tanımlanmamış yenilgilerimde tek bedeli sensizlikti de ben sensiz yapamazdım; yasayamazdım iflasını gözlerimde.
İşte bu yüzden, yalnızca bu yüzden kaç kez yine sana döndüm... Kendimle döndüm, sen olmadın...
Her yeni bulusmada biraz daha benimdin ve sen her zamankinden daha çok yoktun...
Kimbilir hangi mevsimlerde unutulmus bir şarkıydı dudaklarını kanatan.
yanlış basan notalarda ben hiç olmadım, saklama sakın...
Kaç kez gittim senden...
Sen uzaklıklarda kendini arardın; benim yakınlıklarımsa yalnızca sanaydı.
Yanlis kurulmus denklemlerde çözüm aramak yakışmazdı sana...Olmazdı sevdiğim...
Her sözün ayrılık üzre fermanlandı ve sen her zamankinden daha çok yoktun...
Kaç kez gittim senden...
Yine sana dondum, her defasında sana döndüm...
Ellerimi eski sıcaklıgınla tutman yeterliydi, bilirdin...
Kaç kez gittim senden...
Kac kez yine sana döndüm.
Anlatmak yetmez sevdigim; anlamak yetmez.
Birgün sensizligi sana bırakıp düşersem toprağa, korkuyla uyanacaksın gecenin bilinmez bir yerinde.
Gözlerinde ciğ tanesi ıslaklıklar...
Buz kesecek elin, ayağın...
Sarsılacaksın..!
Bir anı sececeksin kendine; bu kez hayal olma sırası bana gelecek.
Dudaklarında cok sevdigimi bildigin o sarkı: Seni Seviyorum...
Git dedin Gittim işte...