| Sevdamın Diger Adı - Kendini Kandırmanın Delilik Provaları
|
|
|
|
|
|
|
''sabrımın apoletleriydi
göğsümde taşıdığım tüm küfürler''
sensiz de büyürüm vazgeçilmez değilsin
göğüs kafesine ağır gelen aynalardan çaldım seni suçumun apoletleri öykümün döşüne çakılı halbuki kayıp bir adres sessizliği ile avuçladım yanağının solunu
''ki beni bir tek sen kandırabilirsin''
sensiz de büyürüm vazgeçilmez değilsin
yokluğunda kelimeler yıkılmasa düşmezdim yokluğunda kemirecek beni varlığın da bilirim uyurken kolaydı kaçırmak aklımdan seni gündüzler geceye yatırılmıyor oysaki
sensiz de büyürüm vazgeçilmez değilsin
kaç beden darsın bu bedene ki
bu kadar sıkıyor bünyeyi küçüklüğün
geçilmiyor yine de bu ipek şeridi
küçüğünün elinde büyümek vazgeçmek değil belki
sensizde büyürüm vazgeçilmez değilsin
her şairin bir katili vardır
ve belki o zaman dallarımdan uçurumlar dökülür kendini soyacak kadar saf bir hırsız bükülür gövdeme çakarsın sabrının küfürlerini ve ben temizlerim apoletlerinin küflerini
sensiz de büyürüm vazgeçilmez değilsin
şu mürekkebin kopuk dili ne kadar anlatabilir gecemi işgale yeltenen bakamayışlarını tıpkı gözlerine bakamayışım gibi
mevsimlik bir aşk nöbeti değil ki tuttuğum sesine susup sessizliğine konuşuyorum gözlerine ağrılarımı mumyalıyorum sensizde büyürüm derken en çok kendimi kandırıyorum..
|
|
Bugün 24 ziyaretçi (48 klik) kişi burdaydı!
|
|
|
|